Nadpotliwość pach/dłoni/stóp

Gruczoły potowe są nieodzownym elementem regulacji temperatury naszego ustroju oraz eliminowania toksyn. Problemem stają się wtedy, gdy ich ilość jest większa niż standardowo i produkują one za dużo potu – mówimy wtedy o przykrym schorzeniu – nadpotliwości.

Choroba dotyka około 3% populacji, zaczyna się w okresie dojrzewania i szacuje się, że 30-50% dotkniętych nią pacjentów ma w rodzinie inną osobę cierpiąca z tego samego powodu. Jest to przypadłość dziedziczna, a lekarzem, który ją leczy jest zwykle dermatolog. Nadpotliwość jest klasyfikowna w 6 stopniowej skali, w której trzy ostatnie stopnie to tak silne pocenie, że pot kapie kroplami z powierzchni dłoni lub stóp pod wpływem błahego czynnika emocjonalnego. Ilość wydzielanego potu może być tak duża jak podczas dużego wysiłku. Przypadłość ta to nie tylko problem kosmetyczny – stosowane antyperspiranty zawierające chlorek glinu często powodują pogrubienie naskórka i zmiany alergiczne, dodatkowo nadmierna potliwość sprzyja wtórnym infekcjom bakteryjnym i grzybiczym. W przypadku nadpotliwości pach, dłoni i stóp możemy rozróżnić dwie skuteczne metody leczenia terapię toksyną botulinową oraz frakcyjną radiofrekwencję mikroigłowa 3D (tylko pachy). Terapia toksyną botulinową polega na tymczasowym zablokowaniu gruczołów potowych a efektami jej działania możemy cieszyć się przez okres 8 miesięcy. Terapia radiofrekwencją mikroigłową polega na wypaleniu gruczołów, zabieg działa dłużej od terapii toksyną botulinową bo ponad rok – po tym czasie następuje stopniowa regeneracja gruczołów.